Van Augusta naar Ceduna, zuid australie

Terwijl ik dit verhaal afrond zijn we al weer 3 weken onderweg. Het gaat best snel, maar voor ons niet te snel. We benutten de tijd goed en nemen regelmatig rust.

Augusta ligt in het zuid westelijke puntje van Australie. Als we s morgens vroeg op staan vertrekken we eerst naar echt het zuidwestelijkere puntje. Daar staat de vuurtoren, prachtig wit en de baai heet port Leeuwin naar een Nederlands Fregat die in 1622 aan wal kwam. Het staat op regenen en de zee is woest. We zijn te vroeg voor een bezoek aan de vuurtoren maar we vergapen ons aan het uitzicht. Een prachtig duingebied met veel rotsen.

We rijden terug via Augusta en moeten rond de Hardy Bay Inlet rijden om weer terug naar de kust te gaan. De Blackwood rivier komt hierin uit en beslaat een groot gebied. Nadat we weer richting kust rijden ver van de snelweg komen we weer op onsealted roads, volop genieten..... erg veel groente en fruit, wijngaarden. Door het vele water hier kan men de boel goed irrigeren en dat doen ze ook. Maar het gebied slaat om naar moeras en wij verdagen op een zandweg die na een km of 2 niet meer te doen is voor de camper. Verstandig als we zijn, haha... rijden we terug in zijn achteruit want keren is er nog niet bij. Best even spannend en dan vinden we een plek waar we na zeker 6 keer steken terug kunnen. Gelukkig kwam er van voor en achter niets aan....

Dan rijd je zeker 30/40 km om maar dat geeft niet want het uitzicht is mooi !!

Via Manjimup rijden we naar Pemberton...het gebied van de Karry Trees, een Eucalyptus soort die in Australie meer dan 90 meter hoog kan worden. In de USA worden ze hoger dan 100 meter. Adembenemende bomen van honderden jaren oud. Ze werden vroeger graag omgehaald voor het hout.maar daar is 100 jaar geleden een einde aan gekomen en worden ze nu beschermd. Er zijn verschillende national parken in de omgeving die bezoekerscentra erover hebben en die gaan we ook bezoeken. In Pemberton staat een KarryTree van 51 meter hoog en dient als uitkijk post voor bosbranden, 153 treden van ijzeren pinnen, een overweldigend uitzicht !

We zetten de camper op de plaatselijke camping met een natuurlijke zwemvijver. Om alle zwem gelegenheden zet men hier een hoog hek voor de onervaren zwemmers, best veilig. Je kan alleen naar binnen als je groot genoeg ben om het hek te openen...die zit namelijk altijd bovenop het toegangshek !

De nacht is wederom koud en vochtig, maar de komende dagen wordt het beter. De volgende ochtend vertrekken we richting Shannon national park waar een route van 48 km door het Karry woud ligt, daar aangekomen kijken we onze ogen uit en een heerlijke geur van Eucalyptus en kruiden doet ons de ramen van de auto open doen. Jammer dat dat niet vast te leggen is op een foto !!

Wat zijn die bomen groot en we komen zowat geen verkeer tegen.Niet te geloven....

We vervolgen ons pad en komen in een volgend national park Off the Giants, in de buurt van Whalepole, waar je via bruggen naar een hoogte van 40 meter kan lopen en de bomen in de toppen kan bekijken. Hier is het een stuk drukker natuurlijk, maar even goed genieten. Er zijn exemplaren waar je onderdoor zou kunnen kruipen maar om de boom te beschermen is dat verboden en terecht !!een fantastische biotoop.

We rijden deze dag door tot Peace Full Bay, een grote camping aan de kust. Een beetje onpersoonlijk en grote families bij elkaar die vakantie houden en heerlijk genieten van zon zee en strand. 

De volgende dag vertrekken we richting Albany, langs de zuidelijke kust. We zien nog het laatste stukje van de Karri wouden en komen dan in de streek van Denmark. Eerst dacht ik dat er zoveel Denen zouden zijn neergestreken maar niets is minden waar. De huizen en gebouwen lijken wel op die van Denemarken en verschillen echt met de rest van de andere dorpen en steden. Uiteindelijk schijnt hier nog best een Nederlandse invloed te zijn. Het wordt weer meer groente, fruit en wijngaarden. Zo is er eigenlijk geen dag hetzelfde. Het wordt wel een van de laatste plaatsen voordat we de woestijn/ steppe in zullen gaan.

We rijden deze dag nog naar Bremer Bay....een zonovergoten strand waar we de camper mee op mogen nemen en doen !! Daar ontmoet ik Mimi, een border collie die graag even met me speelt.zijn baas ligt in zee en zij wil eigenlijk ook wel maar.....bang voor de golven ……………

We moeten uiteindelijk helemaal terug maar het was de moeite waard.

We vinden de weg weer en komen die dag tot Esperance, dik 400 km gereden. De laatste stop voor we de route aangaan naar Port Augusta, zo’n 2000 km door woestijn / steppe. In Esperance staan we op een camping die Pink Lake heet. Er ligt namelijk een meer in de buurt die grotendeels van het jaar roze is, Lake Hiller. Dat moeten we natuurlijk zien....

Vroeg op pad wederom de volgende dag want we willen km maken. Lake Hiller was nu niet roze, jammer genoeg. Maar we zijn er geweest....

Die dag denken we ok, we gaan een saaie dag beleven en alleen maar km maken nou....ik kan je vertellen dat dat zeker niet zo was. Niets ernstigs gebeurd ofzo maar we keken wederom onze ogen uit en hebben zoveel gezienen een omgeving wat ons zeker niet eigen is. Eerst natuurlijk gezorgd dat we genoeg water, diesel en eten bij ons. Erg belangrijk en ieder tankstation die we tegenkomen even de voorraad aanvullen. Je mag natuurlijk niet leeg komen te staan. We rijden eerst naar Norsman. We moeten zeker 200 km omrijden op de Highway. We hadden gehoopt dat de oude doorgang open zou zijn. Dan hadden we een track van 200 km onsealed Road gehad. Er stond aangegeven dat ie was afgesloten dus dan toch maar via de High Way. 

Het is haast niet voor te stellen als je door zo n gebied rijdt en soms een kwartier geen auto s tegenkomt......  we komen ook volop roadtrains tegen met 3 hangers. Die combinaties zijn tot ongeveer 38 meter en kunnen een mega zuigkracht met zich meebrengen. Handjes aan het stuur. Sommige rijden zelfs met voor en achter auto s met speciaal transport, dan vervoeren ze meestal apparaten voor de mijnbouw. We zijn weleens gestopt, jeetje.

Er wordt natuurlijk ook weer gewaarschuwd voor Kangaroo s, Emoes en deze keer ook Kamelen. Die gaan we niet zien maar Wilfried krijgt op ongeveer 100 meter een Kangaroo die gezellig oversteekt. Schrikken...wel een mooi gezicht en op tijd van de camping vertrokken. Dat geeft maar weer aan wat er kan gebeuren als ie een seconde eerder springt....pffff. Later moet ik nog uitwijken voor een pas doodgereden Emoe....gelukkig was er geen ander verkeer in de buurt. De Eyre Highway loopt tot Port Augusta. Dat is zo n 1600 km.

Onderweg komen we zo af en toe Tankstations tegen met gelijk een motel, camping en een kleine genaral store. De diesel prijzen lopen op tot aus 1,90 terwijl je voor gemiddeld aus 1,40 kan tanken.Als we Frans oversteken met South Austalia, rijden we door een stuk reservaat voor Aboriganals. Wij merken daar niets van, we zien ze niet en er is niets.

Er liggen beduidend minder dode dieren langs de kant van de weg. Toch even geïnformeerd waarom dat zo was, het schijnt door regenval te zijn dat ze op het veld genoeg voedsel vinden en daarom de weg niet oversteken. Een logische reden maar of dat waar is ??

We rijden op de meest recht weg van Australie, 146 km recht zomer 1 bocht....echt bizar. En aan het eind komen we in de volgende tijdzone, 45 minuten later weer.

We rijden tot Cocklebiddy Station. Vlak voordat we het terrein op rijden zit er langs de weg een grote gier te dineren op een kadaver. Imposant !! En als we ons ingecheckt hebben staan we tegenover een kooi met 2 grote gieren van het zelfde type...deze blijken verkeersslachtoffers te zijn en kunnen waarschijnlijk niet meer terug de natuur in.

De “camping” is een grindbak met voorbij stormende vrachtwagens en vakantie verkeer. Er staan zeker nog 10 andere campers of caravans. Je heb geen keus maar toch wel een keer leuk om mee te maken..dat primitieve. Alles is aanwezig dus we klagen zeker niet. Als we s avonds gaan slapen is het bewolkt, maar rond 5 uur s ochtends is het klaar helder en zien we veel, heel veel sterren, geen licht vervuiling hier !

Op deze weg mag je ook op parkeerplaatsen overnachten... normaal kan dat niet, maar op deze weg wel. We hebben geen toilet ed dus heerlijk bij het benzinestation overnacht. Voor achten rijden we al, we moeten toch zo n 800 km afleggen. We komen Brombies tegen, wilde paarden... dit waren pony’s maar die noemen ze ook zo. Gelukkig staken ze niet de weg over...

Weer een gier en een wilde kat, zo die was groot ! We stoppen regelmatig op de daarvoor aangegeven plaatsen om de uitzichten over zee te aanschouwen. Hoge krijtstrepen rotsen met een wilde golfslag en zeeleeuwen in de branding, Nallabur Plain national park. We rijden tot Ceduna, de eerste plaats die wat groter is en een grote Aboriganal gemeenschap heeft. De camping is geheel vernieuwd en ligt pal aan zee. Het is weer een nieuwe tijdzone, nu 9,5 uur tijdverschil met Nederland. 

Hier blijven we 2 dagen om een plan te maken voor de laatste 2 weken van deze eerste Tour. Ook even bij komen van de kilometers. We treffen een oudere man, Greg, die ons leuke tips geeft wat te doen. Uiteindelijk beslissen we om toch naar Kangaroo Island te gaan. Dan moeten we een ticket voor een ferry boeken en de volgende dag weten we hoe we verder moeten. Ook boeken we 2 nachten op een camping in Adelaide. Als we van Kangaroo Island af komen is het de volgende dag nationale feestdag in Australie, daar moeten we toch ook bij zijn!!

Zo het is weer een hele kluif maar we maken gewoon zulke leuke dingen mee, veel leesplezier maar weer !! Tot volgende week.....